शनिवार, ४ जानेवारी, २०२०

सल

काळजात माझ्या आहे,
सल ठसठसणारी.
माझे दुःख लखलाभ्य,
नसे कोणी कैवारी.

ओरखडे मारणारे,
जीव घायाळ करती.
दुःख मूके होई माझे,
हळू स्फुंदून रडती.

परिस्थितीशी भिडून,
हस्तरेषा फिकी होई.
भोग भोगून जीवाला,
हमी भविष्याची नाही.

कंठशोष दडपतो,
आप्तांच्या भल्यासाठी.
अडखळत चालतो,
जिवलग आडकाठी.

क्षणाक्षणाला तुटणे,
तुटण्यातून मरणे.
परिस्थितीशी रचतो,
माझ्यासाठी मी सरणे.

शुक्रवार, ३ जानेवारी, २०२०

सुट्टीशी गट्टी

सुट्टी लागता सर्वांना,
आखणी होते बेतांची.
इच्छा पोतडी भरून,
मौज सर्वां करायची.

चिल्लीपिल्ली चेकाळाती,
स्वप्न मनी रंगवती.
मौज मोठ्यांना वाटते,
खर्च मनी चालू होती.

गाठीभेटी होत जाती,
घट्ट होत जाती नाती.
दिला घेतला जिव्हाळा,
मुले बाळे हुंदडती.

कुटुंबाचा पाया इथे,
नकळत पक्का होई.
वेढा दुःखाचा पडता,
हीच माया कामी येई.

गुरुवार, २ जानेवारी, २०२०

देवाचे देवपण

पूजा कधी चुकल्यास,
देव रुसत नाही.
पूजा रोज केल्यास,
देव हसत नाही.

रांगोळी चुकल्यास,
देव रुसत नाही.
रांगोळी रेखल्यास,
देव हसत नाही.

दिवा चुकून विझल्यास,
देव रुसत नाही.
दिवा फडफडता झाकल्यास,
देव हसत नाही.

सर्वव्यापी सर्वदेखी,
देव रुसत नाही.
लेकरे त्याची धडपडल्यास,
देव हसत नाही.

बुधवार, १ जानेवारी, २०२०

नववर्षा हे मागणे

नववर्षा हे मागणे,
जगी आनंद नांदू दे.
धर्म मानवतेचा हा,
कलेकलेने वाढू दे.

नववर्षा हे मागणे,
लेकीबाळींना हसू दे.
सामर्थ्य अंगी बाणूनी,
नाश दैत्यांचा होऊ दे.

नववर्षा हे मागणे,
बळीराज्य तू येऊ दे.
अस्मानी संकट नको,
त्यास समृद्धी लाभू दे.

नववर्षा हे मागणे,
बंधुभावाला वाढू दे.
वाहो चैतन्याचा झरा,
नंदनवन होऊ दे.

मंगळवार, ३१ डिसेंबर, २०१९

साखरझोपेचे सुख

साखरझोप आवडे,
पांघरूणाच्या ऊबीत.
वाटे पहुडलो जसा,
एका छोट्याश्या डबीत.

झोप दाट होत जाता,
स्वप्ने पडती अनेक.
हसू येई स्वतःवरी,
आठवता स्वप्न कैक.

बांधली जाती इमले,
कैक मजली अचाट.
जगावेगळे जग ते,
त्यास कसली चौकट.

अडखळे अचानक,
दौड स्वप्ननगरात.
धप्प उडी ह्या जगात,
जागे होता मी क्षणात.

सोमवार, ३० डिसेंबर, २०१९

निर्विवाद संवाद

आनंदी नात्याचे कोष,
संवादात लपलेले.
शब्दशब्दांची शृंखला,
बंध रेशमी गुंफले.

शब्द धीराचा एखादा,
नवचेतना जागवी.
भेदरलेल्या सख्याला,
डोस उर्मीचे पाजवी.

सुसंवादाने टळती,
भावनिक कडेलोट.
क्षण सुखाचे वाचती,
लागते न गालबोट.

बोलका प्राणी मनुष्य,
दान संवादाचे त्याला.
रोपटे नात्याचे फुले,
खत संवादाचे त्याला.

रविवार, २९ डिसेंबर, २०१९

ग प्रिये

मन पिंगा घालतसे,
तुझ्या भोवती ग प्रिये.
जीव माझा गुंततसे,
तुझ्या जीवाशी ग प्रिये.

तुझ्या तळहातावरी,
भाग्यरेषा मी ग प्रिये.
तुझ्या अनामिकेतली,
अंगठी मी ग प्रिये.

तुझ्या केशसंभारात,
बट मी ग प्रिये.
तुझ्या गोऱ्या गालावर,
लाली मी ग प्रिये.

तुझा भूत-वर्तमान,
भविष्य मी ग प्रिये.
तुझ्या अंतिम श्वासाचा,
क्षण मी ग प्रिये.

गुंफण तूझी माझी

तुझ्या माझ्या भाकरीतला, चंद्र रोजचाच आहे. निवांत वेळ काढून, कधी नभातील चंद्र बघू. तुझ्या माझ्या कमाईला, खर्च रोजचाच आहे. थोडी ढील देऊन, कधी ...