काव्यालाप

अडखळतो मी कधी कधी,

सुचत नाही कविता.

सुन्न होई डोके जेव्हा,

अति विचार करता.

आठवे माझा मी मग,

ती गर्दी विचारांची.

काव्यपंक्तीचा महापूर,

कोणती निवडायची.

आज वाटे मज बैचेन,

का रुसली माझी कविता.

चुटपुट लागे मनाला,

भावना कल्लोळ होता.

आळवता सूर विरहाचा,

मिटली मग माझी चिंता.

मम विरहगीतातूनच,

अवतरली माझी कविता.

आस दर्शनाची

मन प्रसन्न होते,

लवकर उठल्यानंतर.

मंतरल्यागत वाटते,

देव दर्शनानंतर.

धाव सकाळी घेते,

मन माझे मंदिरी.

नाद घंटेचा होई,

देवाच्या गाभारी.

हात जोडती आपसूक,

देव दर्शन होता.

तृप्ती मूर्तीच्या मुखी,

वाटे मी मज रिता.

श्रद्धा असता मनी,

तथ्य वाटे जगण्यात.

ओढ लागते देवा,

उगवता नवी प्रभात.

जन्मणारा बाप

चाहूल बाळाची लागता,

बाप जन्मत असतो.

कळतनकळत त्याच्यामध्ये,

बदल घडत असतो.

बाहेरून दिसतो खंबीर,

पण आतून चिंतीत असतो.

सर्व व्हावे व्यवस्थित,

हेच जपत असतो.

काटकसर आपसूक,

खर्चात करत असतो.

पैश्यापाण्याची सोय तसा,

बिनचूक करत असतो.

मोडून पडत नसला तरी,

धीर एकवटत असतो.

भल्याबुऱ्याचा विचार येता,

हळवा होत असतो.

निरोप गावाचा घेता

निरोप गावाचा घेता,

आवंढा गळ्यात येतो.

पूर मायेचा हा मोठा,

जीव पावली अडतो.

गाठीभेटींचा तो काळ,

जरी असे अल्पजीवी.

कोष स्नेहाचे गुंफूनी,

होती काळजात ठेवी.

दिनक्रमात बदल,

परिणाम मोठा करी.

पेंगुळल्या ह्या मनाला,

देई नवीन उभारी.

घटिका समीप येता,

निरोपाची पळासंगे.

गाव सोडताना मन,

घरामध्ये घाली पिंगे.

पंगत नात्यांची

करुनिया अन्नदान,

मना मिळे समाधान.

घास भुकेल्याच्या पोटी,

आशीर्वाद येई ओठी.

जग चाले पोटासाठी,

अन्न विवंचना मोठी.

भाजी भाकरीची गोडी,

असे कदापि न थोडी.

पंचपक्वान्न ना आस,

साधे अन्न वाटे खास.

प्रेमे वाढता ताटात,

तृप्ती लाभते पोटात.

गोतावळ्याची पंगत,

जेवणा येई रंगत.

समीकरण नात्यांचे,

मनामनामध्ये साचे.

गावाकडची धाव

धाव घेता गावाकडे,

जीव आनंदी होई.

मार्गक्रमण करताना,

चैतन्य दिसे ठाई.

भूतकाळात शिरून,

मन नाचू लागे.

उजळून जाती पुन्हा,

कैक रेशमी धागे.

आठवणी मग फेर,

गोल मनी धरती.

संस्मरणीय ते क्षण,

कैक मला स्मरती.

पाऊल पडता पहिले,

गावामध्ये माझे.

हसून स्वागत करती,

स्नेही जिवलग माझे.

चातक

गोफ तुझ्या नात्याचा,

अजून जुना आहे.

मैफिलीचा रंग गडे,

अजून सुना आहे.

ओठांचा लाल ठसा,

अजून ओला आहे.

आस तुझ्या चाहुलीची,

अजून डोळा आहे.

गंध तुझ्या चाहुलीचा,

अजून ताजा आहे.

मी अपुल्या स्वप्नात,

अजून राजा आहे.

माझ्या तळव्यावर तू,

अजून रेषा आहे.

पुन्हा तू येण्याची,

अजून अभिलाषा आहे.