अंतरीचे सूर

अंतरीचे सूर माझ्या,

कधी थेट हे लागती.

शब्द आठव दावती,

घटनांचे.

विस्मयकारक होती,

अर्थ नव्याने लागती.

कशी हरवली नाती,

जवळची.

तिढे सुटण्या लागती,

मनी हिशोब मांडती.

काय उरणार हाती,

वजा जाता.

बाजू सर्वांच्या पटती,

तरी वारे घोंगावती.

स्वभावाने होते माती,

उद्धटांच्या.

सत्य

सत्य असे कालातीत,

सत्य परिस्थितीजन्य.

सत्यशोधाचे हे पुण्य,

कोणा मिळे?

सत्य बारीकशी रेती,

हाती सहज ना येती.

शर्थ करावी लागते,

प्रयत्नांची.

सत्य धक्का देई कधी,

भयचकितच होई.

डोळा अंधारी ही येई,

ऐकून ते.

सत्य वैश्विक रूपाने,

खोल खोल होत जाणे.

गुंतती तयात मने,

कैक येथे.

तुझ्यासोबत असताना

तुझ्यासोबत असताना,

क्षण उडून जातात.

प्रेमाच्या मधामध्ये,

ओठ बुडून जातात.

तुझ्यासोबत असताना,

सप्तरंग दिसतात.

घरातल्या कुंडीतली,

पानेफुले हसतात.

तुझ्यासोबत असताना,

वारा होतो धुंद.

कातरवेळी खुणावे

नभी तारा मंद.

तुझ्यासोबत असताना,

दिवे मालवून जातात.

निशेच्या उदरात,

क्षण सुगंधी होतात.

रडगाणे

रोजचेच रडगाणे,

रोजचेच मढे.

व्यापाचा सूर्य कसा,

डोईवरी चढे.

तोचतोचपणा असे,

तेचतेच वागणे.

नाविन्याचा वास नाही,

कुबट कुबट जगणे.

दिवस मोजत ढकलावा,

गोळाबेरीज मांडत.

हिशोबाला अंत नाही,

नाही दौत सांडत.

दुरून डोंगर साजिरे,

ज्याचे त्याचे जगणे.

मातीच्याच चुलीवरी,

मातीची भाकर थापणे.

उलटणारी रात्र

संथ झालीये रात्र,

निपचित पडलाय वारा.

उकाड्याने हैराण जग,

पंख्याचा कोंदट वारा.

खाल्लेलं पचतंय आता,

पोटामध्ये हळू.

दिवसभर हुंदडणारे मन,

निपचित पडले वळू.

अर्धोन्मेलित पापण्यांना,

झोप लागली येऊ.

हळूच चावणाऱ्या डासांचा,

जीव कसा घेऊ?

ह्या रात्रीच्या पाठोपाठ,

चालू पान उलटेल.

ताज्यातवाण्या दिवसासंगे,

नवे पान भेटेल.

मी व्हावे गुलाब

मी व्हावे गुलाब,

इवल्याश्या कुंडीतले.

क्षण जगावे वाऱ्यासावे,

सुगंधी धुंदीतले.

उष्णतेने लाही लाही,

माझ्या मातीची होईल.

झुळूक अलगद वाऱ्याची,

सुख देऊन जाईल.

तृप्त होईल मन,

रतीब पाण्याचा होता.

आनंद येईल उधाण,

खत मातीत मुरता.

शुष्क होताना पाकळ्या,

मी निस्तेज होईल.

गळणाऱ्या पाकळ्यांसवे,

विस्मृतीत जाईल.

काट्याचा हेवा

विचारांचे मळभ,

दाट होत जाई.

अंधाराच्या आडून,

मन चिरकत राही.

अनिश्चित काळ,

किती दिवस चालणार.

स्थिर झाले जग,

जागचे कधी हलणार.

बसून बसून नुसते,

वेळ खायला उठतो.

उर्मी किती टिकणार,

निराशेला गाठतो.

अलगद वळवून मन,

घड्याळ बघत बसतो.

पळणाऱ्या सेकंद काट्याचा,

हेवा वाटत राहतो.