शनिवार, ३० नोव्हेंबर, २०१९

लाडिक लेखणी

हाती घेता खतावणी,
आज रुसली लेखणी.
गाल फुगवून बसे,
म्हणे मज कोण पुसे 

मनी सुचता तुजला,
शाई भिडे कागदाला.
आटता मनी विचार,
माझा पडतो विसर.

गाऱ्हाणे ऐकून तिचे,
स्मित उमटे गमतीचे.
गोंजारता तिज बोटांनी,
हसू लागली लेखणी.

म्हणे स्वच्छंदे बागडू दे,
पानावर मज नाचू दे.
होता मम पदन्यास,
पूर्ण होई काव्य ध्यास.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

गुंफण तूझी माझी

तुझ्या माझ्या भाकरीतला, चंद्र रोजचाच आहे. निवांत वेळ काढून, कधी नभातील चंद्र बघू. तुझ्या माझ्या कमाईला, खर्च रोजचाच आहे. थोडी ढील देऊन, कधी ...