शनिवार, १६ नोव्हेंबर, २०१९

रंग जीवनाचे

दिस उजाडत जाई,
दिस मावळत जाई.
भूतकाळाच्या कुशीत,
आठवण झोपी जाई.

कधी सुख कोंदलेले,
कधी दुःख कोंडलेले.
अवीट त्या जीवनाचे,
क्षण कण सांडलेले.

कधी सुटे सो सो वारा,
संकटांच्या चाहुलीचा.
मनी निश्चयाचा थारा,
आशीर्वाद माऊलीचा.

कधी वर्षाव होई,
आनंदाच्या पावसाचा.
नाचे चिंबाड भिजूनी,
मोर माझिया मनाचा.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

गुंफण तूझी माझी

तुझ्या माझ्या भाकरीतला, चंद्र रोजचाच आहे. निवांत वेळ काढून, कधी नभातील चंद्र बघू. तुझ्या माझ्या कमाईला, खर्च रोजचाच आहे. थोडी ढील देऊन, कधी ...