घड्याळाच्या काट्यामध्ये,
अडकले हे जीवन.
धावपळ करता करता,
सुख शोधी हे मन.
व्यक्त व्हायचे म्हटले तरी,
शब्द सुचणे अवघड.
म्हणून स्मायली-स्टिकर ची,
करावी लागे तडजोड.
विचार करून शब्द सुचण्या,
वेळ आहे कुणा.
उंदरांच्या शर्यतीत,
थांबणे हा गुन्हा.
स्पर्श हळू प्रेमाचाही,
मग परका होई.
ऊबेवाचून मायेच्या,
जीव झोपी जाई.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा