बालपणीचे सुखक्षण,
आज आठव होती.
फेर धरुन सोबत,
पिंगा भोवती घालती.
धमाल कशी येतसे,
काढल्या जाती खोड्या.
काळाच्या ओघामध्ये,
हरवल्या नाजूक होड्या.
मार्कटलीला चिक्कार,
दोस्त मंडळी फार.
वेळेचे कसले गणित,
सदा उंडारण्या पसार.
स्वच्छंदी तो भूतकाळ,
वर्तमान चौकटीतला.
वाढत्या वयासंगे,
निरागस मी हरवला.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा