आठवणींचा कल्लोळ,
दुःखाचे पडे सावट.
सल खोल रुतलेली,
पीळ होत जाई दाट.
खपल्यांचा फुटे बांध,
भळभळते साकाळ.
अश्वत्थामा हंबरतो,
बरबटते कपाळ.
जखडतो गतकाळ,
उमलत्या भविष्याला.
पिशाच्च मनी वसता,
हैदोस होई देऊळा.
करपे सारी उमेद
कापूररुपी उत्साह.
अंतरी सरण रचे,
चितेचा बसे दाह.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा