साखरझोप आवडे,
पांघरूणाच्या ऊबीत.
वाटे पहुडलो जसा,
एका छोट्याश्या डबीत.
झोप दाट होत जाता,
स्वप्ने पडती अनेक.
हसू येई स्वतःवरी,
आठवता स्वप्न कैक.
बांधली जाती इमले,
कैक मजली अचाट.
जगावेगळे जग ते,
त्यास कसली चौकट.
अडखळे अचानक,
दौड स्वप्ननगरात.
धप्प उडी ह्या जगात,
जागे होता मी क्षणात.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा