शुक्रवार, १० जानेवारी, २०२०

आठवणींची पोतडी

आठवणींची पोतडी,
हळू सोडवू लागलो.
अलगदपणे त्यांना,
स्वये निरखू लागलो.

काही थंडगार होत्या,
स्पर्श बधिर होणाऱ्या.
उष्ण आठवणी काही,
माझा हात पोळणाऱ्या.

मुलायम उबदार,
स्पर्श काहींचा जाणवे.
तीक्ष्ण स्वभावतः काही,
बोच परि न मानवे.

गांगरून टाके मला,
रूप एकेकीचे न्यारे.
पोतडी पुन्हा बांधता,
मनी फुटती धुमारे.

1 टिप्पणी:

गुंफण तूझी माझी

तुझ्या माझ्या भाकरीतला, चंद्र रोजचाच आहे. निवांत वेळ काढून, कधी नभातील चंद्र बघू. तुझ्या माझ्या कमाईला, खर्च रोजचाच आहे. थोडी ढील देऊन, कधी ...