मरण झाले स्वस्त,
जगणे झाले महाग.
आयुष्याच्या पसाऱ्याचा,
येई सदा राग.
ऊर फुटेस्तोवर धावे,
कर्ता माणूस घरात.
माणूस म्हणून किंमत नाही,
निघे शाब्दिक वरात.
सगळा व्याप कुणासाठी,
प्रश्न मोठा आहे.
घरचा पोशिंदा बाकी,
सदा छोटा आहे.
निराशेचे दर्शन होई,
याला जळी स्थळी.
नात्यांच्या या जंजाळात,
मुकाट जातो बळी.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा