स्वाभिमान

ज्याचे त्याचे दुःख त्याला,

इतरांना तो बुडबुडा.

फुगवट्याचे कौतुक,

फुटता निस्तरे न राडा.

शब्द होऊनी फुंकर,

सुख क्षणिकसे देती.

मात्रा नसे औषधाची,

भळभळ दिनराती.

रुंदूनी कवटाळी ऊरी,

बोच एकलेपणाची.

एवढे कमी असावे,

भर त्यात भळभळीची.

व्हावे आपण मलम,

आपणची पट्टी छान.

टिके त्वेष जगण्याचा,

श्वास होता स्वाभिमान.