सोमवार, १० फेब्रुवारी, २०२०

अंगमोडया प्रवास

अंग मोडून जाते जरा,
प्रवासात झोपल्यावर.
अंदाज येत नाही लवकर,
कुठे पोहोचल्यावर.

किलकिले करून डोळे,
द्यावी झोपेला सोडचिट्ठी.
अंग ताणून, जांभई देऊन,
करावी मोबाईलशी गट्टी.

कंटाळा आल्यावर मग,
नजर टाकावी बाहेर.
सोनेरी ऊन पडले छान,
मनाचा घराचा आहेर.

कधी एकदा संपतो प्रवास,
कपाळी आठी येई.
गरमागरम नाश्त्यासोबत,
चहाची आठवण येई.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

गुंफण तूझी माझी

तुझ्या माझ्या भाकरीतला, चंद्र रोजचाच आहे. निवांत वेळ काढून, कधी नभातील चंद्र बघू. तुझ्या माझ्या कमाईला, खर्च रोजचाच आहे. थोडी ढील देऊन, कधी ...