रविवार, १६ फेब्रुवारी, २०२०

गावाकडची धाव

धाव घेता गावाकडे,
जीव आनंदी होई.
मार्गक्रमण करताना,
चैतन्य दिसे ठाई.

भूतकाळात शिरून,
मन नाचू लागे.
उजळून जाती पुन्हा,
कैक रेशमी धागे.

आठवणी मग फेर,
गोल मनी धरती.
संस्मरणीय ते क्षण,
कैक मला स्मरती.

पाऊल पडता पहिले,
गावामध्ये माझे.
हसून स्वागत करती,
स्नेही जिवलग माझे.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

गुंफण तूझी माझी

तुझ्या माझ्या भाकरीतला, चंद्र रोजचाच आहे. निवांत वेळ काढून, कधी नभातील चंद्र बघू. तुझ्या माझ्या कमाईला, खर्च रोजचाच आहे. थोडी ढील देऊन, कधी ...