मीच माझ्या कष्टांची,
पांघरून झूल.
जगतोय का माझा मी,
विचारांची हूल.
ऊर फाटेस्तोवर पळतो,
तरी झालो स्थूल.
ओळखेना मला मी,
व्याधींचे संकुल.
आढयावेढ्यांचे हसणे,
कोमेजले फुल.
नियतीचे लक्तर की,
नाचणारे डूल.
गड्या आयुष्य एकदा,
करू नको धूळ.
आनंदाच्या झाडालाच,
आनंदाचे मूळ.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा