मंगळवार, ३ मार्च, २०२०

जीवनाचे डबके

तोचतोचपणा देई,
जन्म नैराश्याला असा.
डबक्यात ढवळता,
गढूळपणा हा जसा.

लोप होई सृजनाचा,
चौकटीत राहूनिया.
क्षमता वाटती खुज्या,
कोशामध्ये राहूनिया.

नजर लागे शून्यात,
वैचारिक दैन्य येता.
बोजड वाटे हे जिणे,
सर्व पर्याय संपता.

टाळणे अशी अवस्था,
आपुल्या हातात आहे.
वाहणारे पाणी सदा,
स्वच्छ निर्मळ राहे.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

गुंफण तूझी माझी

तुझ्या माझ्या भाकरीतला, चंद्र रोजचाच आहे. निवांत वेळ काढून, कधी नभातील चंद्र बघू. तुझ्या माझ्या कमाईला, खर्च रोजचाच आहे. थोडी ढील देऊन, कधी ...