उलथापालथ आयुष्यात,
चालूच असते नेहमी.
ठरवले ते घडणार याची,
कोण देणार हमी?
वाळूचे महाल बांधू,
इच्छा असते मनात.
पत्त्यांचे बंगले बांधून,
कोसळतात क्षणात.
मनीषा वाटे झुळुकीची,
वारा वाहावा थंड.
पेल्यातले वादळ सुद्धा,
करू लागते बंड.
आराखडे बांधावे परि,
जीव न व्हावा कष्टी.
विसर नको कधी म्हणीचा,
दृष्टी आड सृष्टी.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा