कोंडलेल्या घरामध्ये,
कोंडलेल्या चौकटी.
दिवस असू दे वा रात्र,
मीच माझी सोंगटी.
दिशा असल्या मोकळ्या,
परि भिंतीने त्या आखल्या.
काय होई मग पुढे,
ह्या चिंतेने त्या माखल्या.
जीवनाची निश्चिती ना,
भविष्याची मज हमी.
जग इथे हे थांबलेले,
धावे पूर्वी नेहमी.
अनिश्चिताचा काळ हा,
वेळ पडतो ना कमी.
कुंपणात बांधलेला,
एकटा बंदिस्त मी.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा