अपेक्षेपोटी प्रेम,
अळवावरचे पाणी.
किती कसे सावरणे,
असते अजब कहाणी.
नात्यांच्या ह्या गुंत्यात,
जीव अडकून राही.
भाबड्याला त्या वाटे,
दुःख कशाचे नाही.
अलगद फेरा फिरतो,
आभासी नात्यांचा.
उसळी मारे दुःख,
चुरा पडे प्रेमाचा.
खरेखुरे ते प्रेम,
ओळखायला हवे.
लाभे ना सर्वांना,
हे मानायला हवे.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा