संथ झालीये रात्र,
निपचित पडलाय वारा.
उकाड्याने हैराण जग,
पंख्याचा कोंदट वारा.
खाल्लेलं पचतंय आता,
पोटामध्ये हळू.
दिवसभर हुंदडणारे मन,
निपचित पडले वळू.
अर्धोन्मेलित पापण्यांना,
झोप लागली येऊ.
हळूच चावणाऱ्या डासांचा,
जीव कसा घेऊ?
ह्या रात्रीच्या पाठोपाठ,
चालू पान उलटेल.
ताज्यातवाण्या दिवसासंगे,
नवे पान भेटेल.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा