माझी शकले उडली,
हाळी उठली गावी.
लटांबरे उलथली,
पाहण्या मौज नवी.
कुत्सित हास्यकटाक्ष,
खोटे अश्रू डोळी.
वरवरची विचारणा,
दुःख कशाचे पाळी.
औलादी गिधाडांच्या,
लचके मजेने तोडी.
करकचूनी हे पाश,
मज एकटा सोडी.
परि त्यांसी न ठावे,
शकले माझी असती.
सृजन धर्म हा माझा,
फिनिक्स माझ्यात वसती.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा