बुधवार, ८ एप्रिल, २०२०

रुंदन

भूतकाळाच्या सावल्या,
भूत होऊन फिरतात.
भविष्याचे धागे,
गुंफण्या आधीच विरतात.

कडकडाट करत,
वीज भेदून जाते.
स्वप्नाळू हे मन,
रुंदन मुके गाते.

निद्रानाश होतो,
आयुष्याचा भाग.
प्रातःकाळी कसली,
येई भाग्या जाग.

भुलभुलैय्या ऐसा,
वाढत वाढत जातो.
रक्ताळल्या हृदयामधुनी,
जीवनगीत गातो.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

गुंफण तूझी माझी

तुझ्या माझ्या भाकरीतला, चंद्र रोजचाच आहे. निवांत वेळ काढून, कधी नभातील चंद्र बघू. तुझ्या माझ्या कमाईला, खर्च रोजचाच आहे. थोडी ढील देऊन, कधी ...