सोमवार, ११ मे, २०२०

मरणाचे दान

कष्टकरी माझा,
रोज मरतो.
अनवाणी जगी,
तो फिरतो.

आस गावाची,
तो धरतो.
वारं पीत, ऊन खात,
भूक मारतो.

हेटाळणी तिरस्कार,
तो भोगतो.
काही न मागता,
दिनरात जागतो.

थकून भागून,
तो झोपतो.
झोपेत मरणाचे,
दान लाभतो.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

गुंफण तूझी माझी

तुझ्या माझ्या भाकरीतला, चंद्र रोजचाच आहे. निवांत वेळ काढून, कधी नभातील चंद्र बघू. तुझ्या माझ्या कमाईला, खर्च रोजचाच आहे. थोडी ढील देऊन, कधी ...