आजीचा स्वर्गवास

माझ्या आजीचे मी आज,

गुज तुम्हाला सांगतो..

दादा म्हणे, हाक मारी,

सूर कानात घुमतो..

कधी भेटशील आजे,

आता तुझ्या नातवाला..

कसा काळ आड आला,

घात कायमचा झाला..

हुंदका गुते घशात,

पाणी डोळ्याआड लपे..

आता घेणार कशी तू,

माझे गोड गोड पापे..

स्वामी असेल गं जरी,

आईविना तो भिकारी..

पुन्हा भेटेल का कधी,

गेली आजी माझी प्यारी..

कोरोनावर मात

उठे धुरळा जीवांचा,

रोगापाई असा कसा.

गोंधळून जाई जीव,

सावरतो कसाबसा.

जीवनाचे रंग गड्या,

बदलत राहणार.

जाऊ सामोरे तयाला,

उगा का घाबरणार.

बंधूभावाचा हा वसा,

वाढवत जाऊ भावा.

धीरधीराला वाढवी,

हसू ओठांवर ठेवा.

काळजीने जीव तुटे,

इथे सगळ्या भावांचा.

कैसा राहील शिल्लक,

कोरोना असा नावाचा.