बुधवार, ५ मे, २०२१

कोरोनावर मात

उठे धुरळा जीवांचा,
रोगापाई असा कसा.
गोंधळून जाई जीव,
सावरतो कसाबसा.

जीवनाचे रंग गड्या,
बदलत राहणार.
जाऊ सामोरे तयाला,
उगा का घाबरणार.

बंधूभावाचा हा वसा,
वाढवत जाऊ भावा.
धीरधीराला वाढवी,
हसू ओठांवर ठेवा.

काळजीने जीव तुटे,
इथे सगळ्या भावांचा.
कैसा राहील शिल्लक,
कोरोना असा नावाचा.
-

1 टिप्पणी:

याची सदस्यत्व घ्या: टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)

गुंफण तूझी माझी

तुझ्या माझ्या भाकरीतला, चंद्र रोजचाच आहे. निवांत वेळ काढून, कधी नभातील चंद्र बघू. तुझ्या माझ्या कमाईला, खर्च रोजचाच आहे. थोडी ढील देऊन, कधी ...

  • बाप आसवांना पितो
    लेक सुकून पडता, जीव जीवातून जातो. आजारी पाडसासाठी, बाप कासावीस होतो. कसे बागडत होते, पिल्लू घरभर माझे. आता निपचित होता, उंबरा भकास होतो. चैत...
  • ओढाताण
    मनःशांतीचा पदर, कसा फाटला फाटला. जगण्याच्या हुंदक्यात, जीव आटला आटला. रोजचीच उठाठेव, त्रागा साठला साठला. धाप जोराची लागून, ऊर फाटला फाटला. आ...
  • घालमेल
    माझ्या इवल्या दोस्ताची, मज आठवण येते. जशी गाडी प्रवासाची, ऐसी दूरदूर जाते. असा येशी लडिवाळ, माझ्या जवळ तू हळू. गोंजरून घेशी तुला, डोके मांडी...