ओढाताण

मनःशांतीचा पदर,

कसा फाटला फाटला.

जगण्याच्या हुंदक्यात,

जीव आटला आटला.

रोजचीच उठाठेव,

त्रागा साठला साठला.

धाप जोराची लागून,

ऊर फाटला फाटला.

आटापिटा कशासाठी,

पेच वाटला वाटला.

गोंधळलो माझा मीच,

प्रश्न दाटला दाटला.

दडपला माझा जीव,

श्वास तुटला तुटला.

ओढाताण सदोदित,

काळ मातला मातला.

पाठीराखा

वाट खाचखळग्यांची,

होई उन्हाने ही लाही.

होता जीव हा घाबरा,

आधार तुमचा होई.

होता दुःखाचा आघात,

वार अंगावरी घेई.

छत्रछाया आभाळाची,

माथ्यावर सदा रही.

कर्तृत्वाचा वटवृक्ष,

उंच आभाळात जाई.

दाट छायेत तयाच्या,

जीव सुखावला जाई.

कुणासाठीही कधीही,

पाठीराखा उभा राही.

जीवा संतोष लाभता,

जिणे उपकृत होई.

पहिला वाढदिवस

माझ्या आनंदाचा ठेवा,

आज वर्षाचा होई.

लगबग सोहळ्याची,

आनंदा उधाण येई.

जन्मा आले होते पिलू,

पितृदिनाच्या दिवशी.

नवचैतन्य लाभले,

भरते आले मनाशी.

घर नाचले डोलले,

बोबड्या जीवाभोवती.

बोळक्यातले सुहास्य,

देई सुखाची पावती.

माझ्या सुखाचे संचित,

तुझ्या भोवती साठले.

आशीर्वाद तुज देता,

पाणी डोळ्यात दाटले.

लाडिक चांदणे

तार डोळ्यांवर येता,

तोंड वेंगाडून बसे.

माझे लाडिक चांदणे,

तोंड कुशीत खूपसे.

जरा ओंजारून घेई,

गोंजारून घेई केस.

मुटकळून अंगास,

व्यापून टाकशी कुस.

मग स्वैर भटकंती,

स्वप्नी होतसे सुसाट.

वेडे गालात हसते,

कैसी आठवाची लाट.

किती निवांत पहुडे,

माझ्या कुशीतले वेडे.

पिल्लू खुलूनिया दिसे,

स्वप्नी आनंदाचे सडे.

कवडसे

पापणी हळू मिटता,

झोपे अलगद कसे.

माझ्या बाळाचा चेहरा,

रूप देवाजीचे दिसे.

पडे निपचित वेडे,

भान असे हरपून.

उचंबळून येतसे,

माया मनात दाटून.

वाटे घ्यावे पटापटा,

मुके गालाचे अनेक.

माझे काळीज झोपले,

गुंतवूनी जीवा एक.

जसा मोठा होई जीव,

गलबलून येतसे.

राहो निरागस सदा,

माझे छोटे कवडसे.

बोळकं

बोळकं हासते गोड,

गोबऱ्या गाला सोबत.

किती प्रसन्न वाटते,

बाळ हासता गंमत.

कसे रांगते जोरात,

अशा दुडक्या चालीत.

धडपडे गडबडे,

अडकता खेळण्यात.

कधी भोकाड पसरे,

भंबेरी उडे घरात.

काऊचिऊच्या नादात,

दुःख विसरे क्षणात.

माझा गोंडळ गोंडुळा,

किती बाळलीला छान.

क्षण किती येती जाती,

होई जीव रममाण.