बुधवार, ३० मार्च, २०२२

कवडसे

पापणी हळू मिटता,
झोपे अलगद कसे.
माझ्या बाळाचा चेहरा,
रूप देवाजीचे दिसे.

पडे निपचित वेडे,
भान असे हरपून.
उचंबळून येतसे,
माया मनात दाटून.

वाटे घ्यावे पटापटा,
मुके गालाचे अनेक.
माझे काळीज झोपले,
गुंतवूनी जीवा एक.

जसा मोठा होई जीव,
गलबलून येतसे.
राहो निरागस सदा,
माझे छोटे कवडसे.

गुंफण तूझी माझी

तुझ्या माझ्या भाकरीतला, चंद्र रोजचाच आहे. निवांत वेळ काढून, कधी नभातील चंद्र बघू. तुझ्या माझ्या कमाईला, खर्च रोजचाच आहे. थोडी ढील देऊन, कधी ...