मंगळवार, १३ डिसेंबर, २०२२

ओढाताण

मनःशांतीचा पदर,
कसा फाटला फाटला.
जगण्याच्या हुंदक्यात,
जीव आटला आटला.

रोजचीच उठाठेव,
त्रागा साठला साठला.
धाप जोराची लागून,
ऊर फाटला फाटला.

आटापिटा कशासाठी,
पेच वाटला वाटला.
गोंधळलो माझा मीच,
प्रश्न दाटला दाटला.

दडपला माझा जीव,
श्वास तुटला तुटला.
ओढाताण सदोदित,
काळ मातला मातला.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

गुंफण तूझी माझी

तुझ्या माझ्या भाकरीतला, चंद्र रोजचाच आहे. निवांत वेळ काढून, कधी नभातील चंद्र बघू. तुझ्या माझ्या कमाईला, खर्च रोजचाच आहे. थोडी ढील देऊन, कधी ...