बाप आसवांना पितो

लेक सुकून पडता,

जीव जीवातून जातो.

आजारी पाडसासाठी,

बाप कासावीस होतो.

कसे बागडत होते,

पिल्लू घरभर माझे.

आता निपचित होता,

उंबरा भकास होतो.

चैतन्य चहू बाजूंनी,

जसे ओघवत होते.

मलूल होता पाखरू,

प्राण कंठापाशी येतो.

वाटे निरस उदास,

सारी प्रहरे दिसाची.

लेकाकडे पाहताना,

बाप आसवांना पितो.

वादळवारा

काचा साचल्या साचल्या,

सये माझ्या काळजात.

रक्त बंबाळ हे मन,

अवघ्या ह्या पसाऱ्यात.

सुटले जणू हे धागे,

जीवनाच्या भोवतीचे.

बेभान धावे बेबंद,

नियतीच्या ह्या फेऱ्यात.

भाकरीची तजवीज,

पाचवीस पुजलेली.

हातास तोंडाची गाठ,

निसटे ह्या विवरात.

निरस झाले सोहळे,

उसने हे अवसान.

मन कोमेजून गेले,

ऐशा वादळवाऱ्यात.

घालमेल

माझ्या इवल्या दोस्ताची,

मज आठवण येते.

जशी गाडी प्रवासाची,

ऐसी दूरदूर जाते.

असा येशी लडिवाळ,

माझ्या जवळ तू हळू.

गोंजरून घेशी तुला,

डोके मांडीवर घोळू.

गोल गोल मज गड्या,

प्रदक्षिणा तू घालशी.

अलगद मधूनच,

हात गळ्याशी गुंफशी.

बाबा गावाला जाताना,

आता रुसशील का रे?

स्पर्श मायेच्या हाताचा,

आता मागशील का रे?