गुंफण तूझी माझी

तुझ्या माझ्या भाकरीतला,

चंद्र रोजचाच आहे.

निवांत वेळ काढून,

कधी नभातील चंद्र बघू.

तुझ्या माझ्या कमाईला,

खर्च रोजचाच आहे.

थोडी ढील देऊन,

कधी खिसा सैल करू.

तुझ्या माझ्या घड्याळाला,

वेग रोजचाच आहे.

काट्यांना फाटे देऊन,

कधी भान विसरून बसू.

तुझ्या माझ्या प्रेमाला,

अवकाश रोजचाच आहे.

व्यापाला बाजूला सारून,

कधी दोघेच गुंफून जाऊ.

नियतीचा आघात

कशी घालमेल होई,

अशी जीवाची जीवाची.

डोळ्यासमोर ढासळे,

माझी माणसे प्रेमाची.

कुणा चुकला ना इथे,

शाप वेदना व्याधीचा.

धीर धरावा हा किती,

ताण मनाला मणाचा.

आधारवड कोसळे,

असा डोळ्याच्या देखत.

रात्रंदिन जरी राखे,

जिवापाड तो जपत.

कुंठीत बुध्दी होऊन,

धीर जातोया सुटत.

नियतीच्या आघाताने,

जाते नाळ ही तुटत.

प्रेमाचे साकडे

चल सये जाऊया, प्रेमाच्या गावा.

संसार व्यापाच्या पलीकडे, वेळ द्यायला हवा.

हातात हात घेऊन बसू, गप्पा गोष्टी करत.

धावपळ दगदग असणारच, पाठोपाठ परत.

पिऊ एखादे शहाळे, दोन स्ट्रॉ टाकून.

काटकसर नाही ग, घेऊ प्रेम वाटून.

पाणीपुरी खाऊ आज, तुला आवडते तशी.

चिंच पाणी थोडे फार, पेरू शेव जराशी.

पिक्चर टाकू कुठलाही, टिपिकल धाटणीतला.

उगाच हसू पाणचट, विनोदी नटाला.

हिरॉईनच्या डोळ्यात येता थोडे पाणी.

असाच टाकू उसासा, ऐकत तिची विराणी.

संत व्हॅलेंटाईनबाबाचा, करू थोडा जागर.

अध्यात्माच्या पलीकडे, शोधला प्रेमाचा सागर.

प्रेम दिनी त्या बाबाला, साकडे घालतो सये.

तुझ्या माझ्या प्रेमाला, नजर लागू नये.