गुंफण तूझी माझी

तुझ्या माझ्या भाकरीतला,

चंद्र रोजचाच आहे.

निवांत वेळ काढून,

कधी नभातील चंद्र बघू.

तुझ्या माझ्या कमाईला,

खर्च रोजचाच आहे.

थोडी ढील देऊन,

कधी खिसा सैल करू.

तुझ्या माझ्या घड्याळाला,

वेग रोजचाच आहे.

काट्यांना फाटे देऊन,

कधी भान विसरून बसू.

तुझ्या माझ्या प्रेमाला,

अवकाश रोजचाच आहे.

व्यापाला बाजूला सारून,

कधी दोघेच गुंफून जाऊ.

नियतीचा आघात

कशी घालमेल होई,

अशी जीवाची जीवाची.

डोळ्यासमोर ढासळे,

माझी माणसे प्रेमाची.

कुणा चुकला ना इथे,

शाप वेदना व्याधीचा.

धीर धरावा हा किती,

ताण मनाला मणाचा.

आधारवड कोसळे,

असा डोळ्याच्या देखत.

रात्रंदिन जरी राखे,

जिवापाड तो जपत.

कुंठीत बुध्दी होऊन,

धीर जातोया सुटत.

नियतीच्या आघाताने,

जाते नाळ ही तुटत.