जीव घराचा तुटतो

वखवखल्या जगाचा,

ताबा सतत सुटतो.

लेक घर सोडताना,

जीव घराचा तुटतो.

वासनांध सावल्यांचा,

वेढा जगाला पडतो.

शील ओरबडताना,

जीव घराचा तुटतो.

दर्प दांभिकपणाचा,

आदर्शवादास येतो.

लेक चुरगळताना,

जीव घराचा तुटतो.

स्वत्व बाईमाणसाचे,

ढोंगी समाज जाळतो.

लेक कोळसा होताना,

जीव घराचा तुटतो.

हंबरणारा बाप

लेक निघता सासरा,

डोळा अश्रूंच्या धारा.

काळीज बापाचे तुटे,

प्राण कंठाशी दाटे.

जन्म परीचा आठवे,

बोट मुठीत साठवे.

अवघ्राण ओठ करी,

रूप आज बाप स्मरी.

मजबूत खांद्यांवरी,

बसे मौजेत ती परी.

बाप होई तिची स्वारी,

खबडक घोडा करी.

तंद्री तुटे हुंदक्याने,

गळा लेकीचे पडणे.

बांध फुटे भावनांचा,

हंबरडा हा बापाचा.

साथ सावलीची

तिरीप उन्हाची पडे,

भेट सावलीशी घडे.

मन विचारात पडे,

विसरतो तुज गडे.

देते सदा ही सोबत,

हात सोडी अंधारात.

सावलीत निज घेई,

ऊन्ही पाठलाग होई.

मन अचंबित होई,

कशी दमत ही नाही.

दिसतसे ठाई ठाई,

सदा पायाशी ही राही.

राजा असो वा भिकारी,

भेदभाव ना ती करी.

देह झोपे चितेवरी,

राखेचीही साथ धरी.

बंधुभाव

ऊठा मंडळी ऊठा,

या आयुष्याला भेटा.

जीवनी अंधाऱ्या वाटा,

सर्वां प्रकाश हा वाटा.

पेरावे ते उगवते,

जग असेच चालते.

आपुलकी ही पेराल,

सदा आनंद भोगाल.

दुःख दुःखास ओढते,

दैन्य अजूनी वाढते.

सुख मारता फुंकर,

चढे चैतन्याचा ज्वर.

ओढ आपुली वाढेल,

बंधुभाव हा वाढेल.

वेचू आनंदाचे क्षण,

जगी फुलवू नंदनवन.

धीराचे धारिष्ट्य

मनी दाटता झाकोळ,

चिंता घाले झिम्मा गोल.

प्रश्न जगण्याचा खोल,

कसा सुटे?

अघटित घडे सदा,

मनामध्ये सदा द्विधा.

चिंता उडवते त्रेधा,

दिनरात.

वाटे फाटले आभाळ,

परिस्थितीचा अवकाळ.

सुटे जीवनाचा ताळ,

हातातून.

मन घट्ट होत जाई,

धीर धरूनच राही.

लत्ताप्रहर हा होई,

दुःखावरी.

स्पर्शाची जादू

व्यक्त होण्या शब्द जेव्हा,

तोकडे पडून जातात.

स्पर्शातून भावनेचे,

पूर वाहू लागतात.

गोंजारता तान्ह्याला,

टाहो त्याचा आवरे.

घट्ट बिलगता छातीशी मग,

दुःख सारे विसरे.

जिवलग खचता विवंचनेने,

शब्द धीराचे थिटे.

हात पाठीवर फिरता प्रेमे,

नवउमेद ही दाटे.

स्पर्शाची ही जादू बांधते,

मनामनाचे बंध.

भरते येई मनी सुखाचे,

उरे ना आक्रन्द.

ओढाताण

घड्याळाच्या काट्यामध्ये,

अडकले हे जीवन.

धावपळ करता करता,

सुख शोधी हे मन.

व्यक्त व्हायचे म्हटले तरी,

शब्द सुचणे अवघड.

म्हणून स्मायली-स्टिकर ची,

करावी लागे तडजोड.

विचार करून शब्द सुचण्या,

वेळ आहे कुणा.

उंदरांच्या शर्यतीत,

थांबणे हा गुन्हा.

स्पर्श हळू प्रेमाचाही,

मग परका होई.

ऊबेवाचून मायेच्या,

जीव झोपी जाई.