मंगळवार, १४ जानेवारी, २०२०

पैशाचा लोभ

लोभ पैशाचा नको,
होते माती माणसाची.
जोड अहंकाराची,
दाणादाण आयुष्याची.

मिंधा होऊन माणूस,
नातीगोती ओरबाडी.
मीपणाचा रे हैदोस,
चुके आयुष्याची गाडी.

जिवलग दुरावती,
समजूत रे काढून.
व्याप आयुष्याचा फसे,
उपद्व्याप हे वाढून.

अंत लोभापायी होता,
हाल कुत्रा न खाई.
तिरडीही हो वंचित,
चार खांदेकरी नाही.

सोमवार, १३ जानेवारी, २०२०

मनातले घर

जीव कोणीही असू दे,
ओढ घराची लागते.
सांज दाटता भोवती,
जग घराशी धावते.

माया पांघरुणी माथी,
डोई छत घर देते.
बागडाया हवेतसे,
घर पाया स्थिर देते.

देवघेव प्रेमाची,
घर कारण बनते.
बंध दाटती नात्यांचे,
घर एकोपा साधते.

पिढ्या पिढ्यांचा संसार,
घर आजन्म पहाते.
घरातल्या जीवांसाठी,
घर मनात रहाते.

रविवार, १२ जानेवारी, २०२०

चहा

वेळ चहाची नसते,
चहा वेळेला लागतो.
आठवणींना गाळता,
पेला हाती वाफाळतो.

दरवळ पसरता,
भूतकाळात शिरतो.
आठवणींचा तवंग,
साय होऊनी दाटतो.

ओठ प्याल्याला भिडता,
ऊब प्रेमाची आठवे.
एक प्याला, जीव दोन,
रंग गुलाबी साठवे.

घोट पहिला चहाचा,
मन प्रसन्न करतो.
घोट रिचवतो क्षण,
माझ्या मनी तो कोरतो.

शनिवार, ११ जानेवारी, २०२०

पंचतारांकित आळस

झाकोळ धुक्याचे दाट,
एक उदास पहाट.
सूर्यनारायण झोपे,
सुस्तीची जाणवे लाट.

रेंगाळले प्राणिमात्र,
दिनक्रम करताना.
सुस्ती अंगी भिनलेली,
मोठा आळस देताना.

अंग मोडून गेलेले,
वाटे झोपून राहावे.
दुलईत गुंडाळून,
मुटकळून पडावे.

व्याप कामाचा डोक्यात,
कलकलाट करतो.
झटकूनी हा आळस,
पोटापाण्याला लागतो.

शुक्रवार, १० जानेवारी, २०२०

आठवणींची पोतडी

आठवणींची पोतडी,
हळू सोडवू लागलो.
अलगदपणे त्यांना,
स्वये निरखू लागलो.

काही थंडगार होत्या,
स्पर्श बधिर होणाऱ्या.
उष्ण आठवणी काही,
माझा हात पोळणाऱ्या.

मुलायम उबदार,
स्पर्श काहींचा जाणवे.
तीक्ष्ण स्वभावतः काही,
बोच परि न मानवे.

गांगरून टाके मला,
रूप एकेकीचे न्यारे.
पोतडी पुन्हा बांधता,
मनी फुटती धुमारे.

गुरुवार, ९ जानेवारी, २०२०

विसावा नात्यांचा

सोहळा असो कसला,
आनंदा उधाण येई.
लगबग होई मग,
त्रेधातिरपीट होई.

सुरुवात तयारीची,
की तयारीची सुरुवात.
थोडे थांबू, मग बघू,
म्हणायची नाही बात.

आमंत्रण पाठवून,
उजाळा नात्याला येई.
ओढ भेटण्याची वाढे,
भरते प्रेमाला येई.

गोतावळा जमे मोठा,
होती गप्पा टप्पा किती.
व्यापामुळे धावणारी,
विसावती नाती गोती.

बुधवार, ८ जानेवारी, २०२०

नात्यांचा आधारवड

आजारपणात हात मायेचा,
आधाराला येतो.
उमेदीने उभे राहण्या,
उर्मी नवी देतो.

शरीराचा दगाफटका,
मन खच्ची करतो.
घास मायेचा मुखाशी,
बळ नवे देतो.

आधीच तोंड कडू,
त्यात औषधांची भर.
ऊब उशाशी प्रेमाची,
गड परिस्थितीचा सर.

प्रियजनांचा आधारवड,
असतो सदा पाठी.
तावूनसुलाखून घट्ट होती,
ह्या जन्मांच्या गाठी.

गुंफण तूझी माझी

तुझ्या माझ्या भाकरीतला, चंद्र रोजचाच आहे. निवांत वेळ काढून, कधी नभातील चंद्र बघू. तुझ्या माझ्या कमाईला, खर्च रोजचाच आहे. थोडी ढील देऊन, कधी ...