छंद

ओरखडे मला काढणे,

छंद आहे तुझा.

मिरवावी ती बिरुदे,

छंद आहे माझा.

घायाळ मनाला करणे,

छंद आहे तुझा.

मन होई अश्वत्थामा,

छंद आहे माझा.

घोर जीवाला लावणे,

छंद आहे तुझा.

जीव निर्भीड करणे,

छंद आहे माझा.

प्रत्येक क्षणाला मारणे,

छंद आहे तुझा.

मरणात जगणं शोधणे,

छंद आहे माझा.

जिवलग माझे

गोफ सर्वांच्या आपुलकीचा,

भोवती असतो सदा.

आधार वाटे मोठा त्याचा,

उडता माझी त्रेधा.

माणूस म्हणून अडखळणार,

चुकणार केव्हा केव्हा.

सांभाळुनी मग प्रियजन घेती,

तोल जाणार जेव्हा.

सुख साजरे करायला,

सर्व सोबत असती.

खांदा दुःख सांगायला,

देती सगळी नाती.

ऋण सर्वांचे माझ्यावरती,

वाटे ना ते ओझे.

ऋणाईत मी या सर्वांचा,

सगळे जिवलग माझे.

जन्माचे सार्थक

जावे त्यांच्या मदतीला,

तेव्हा कळे.

एक सात्विक समाधान,

तेव्हा मिळे.

मेळ ताण तणावाचा,

तेव्हा जुळे.

खांदा दुःखी जिवा होण्या,

संधी मिळे.

मनुष्यजन्माचे सार्थक,

तेव्हा मिळे.

मुक्या जिवा घास देण्या,

बोट जुळे.

गमक ह्या जन्माचे गड्या,

तेव्हा कळे.

आशीर्वाद रुपी दान,

सदा मिळे.

सुप्रभात

सकाळी सकाळी,

उत्साहाचे दान.

पडे कोवळे ऊन,

ऊब त्याची छान.

हलके येई झुकूळ,

नसे सो सो वारा.

चेहऱ्यावरी हास्य,

त्राग्याचा पोबारा.

हळू द्यावी जांभई,

डोळे बारीक करून.

चहाचा घ्यावा अंदाज,

नाकानेच दुरून.

अमृततुल्य प्राशून,

मेंदू जागा होई.

दिनक्रमाचा पाढा,

घोकणे सुरू होई.

तत्वांची चिरफाड

आयुष्याच्या प्रश्नांची,

कधी होते चर्चा.

कन्हण्या-कुथण्यापुढे तसा,

कधी जातो मोर्चा.

आदर्शवादाचा चोथा,

किती दिवस चघळणार?

वास्तवावरचा मुलामा,

कधी बरं ओघळणार?

इथे आहे फारकत,

तत्व-वास्तवाची.

परिस्थिती कशी बदलणार,

पडा तोंडघशी.

प्रस्थापित राहण्या शाबूत हा,

घोळ केला आहे.

भरडणारा जीव बिचारा,

मरून जात आहे.

आनंदाचे मूळ

मीच माझ्या कष्टांची,

पांघरून झूल.

जगतोय का माझा मी,

विचारांची हूल.

ऊर फाटेस्तोवर पळतो,

तरी झालो स्थूल.

ओळखेना मला मी,

व्याधींचे संकुल.

आढयावेढ्यांचे हसणे,

कोमेजले फुल.

नियतीचे लक्तर की,

नाचणारे डूल.

गड्या आयुष्य एकदा,

करू नको धूळ.

आनंदाच्या झाडालाच,

आनंदाचे मूळ.

स्वतः

स्वतःशी हितगुज,

करायला हवे.

स्वतःचे मन,

हेरायला हवे.

स्वतःचे सुख,

भोगायला हवे.

स्वतःचे दुःख,

ढाळायला हवे.

स्वतःचे श्रम,

करायला हवे.

स्वतःचे घर्मबिंदू,

टिपायला हवे.

स्वतःचे जीवन,

जगायला हवे.

स्वतःचे मरण,

स्वीकारायला हवे.