विवेकाचा आधार

भुते जुनी डोकावती,

थैमान मनी घालती.

बुरुज कैक ढाळती,

विचारांचे.

सैरभैर वाटे कसे,

होई मन वेडेपिसे.

गुंतागुंतीचे हे फासे,

भावनांचे.

कसा थांबावा उद्रेक,

ओरखाडे हे अनेक.

मलमपट्टी क्षणिक,

कुचकामी.

विवेक जागा करुनी,

दुःख बाजूला सारूनी.

करावी मनधरणी,

स्वतःचीच.

कामाचा उरक

बोजा कामाचा वाढता,

डोके होई बंद.

रुचिशून्य कामाचा,

कैसा आला छंद.

काम संपवायची वेळ,

ठरली असली जरी.

रात्र थोडे सोंगे फार,

हीच अवस्था खरी.

मनासारखे ठरवून,

काम होत नाही.

अंदाज चुकता जरा,

चैन पडत नाही.

धाकधूकीत भरभर,

काम संपवायची घाई.

वाटे चढलो डोंगर,

पण चढली असे राई.

तणावाचा सैतान

तणावाचा सैतान,

स्वस्थ बसत नाही.

मानगुटीवर बसता,

माणूस हसत नाही.

डोके त्याच्या ताब्यात,

जाते कळत नाही.

एकसारखा विचार करून,

तोडगा मिळत नाही.

वाटत राहते नेहमी,

काम करतोय भरपूर,

उरक कामाचा संथ,

जणू कामाचा महापूर.

उडून जाते झोप,

स्वप्नी व्याप दिसे.

शांत दिसते सर्व,

मनी खळबळ वसे.

धावपळ

उबग कामाचा येणे,

साहजिक असते तसे.

धावणाऱ्या जीवाला,

धाप लागणे जसे.

अस्तित्व टिकवण्यासाठी,

धडपड करणे आहे.

पडत्या पावलागणिक,

स्वप्न नवे पाहे.

मोजमाप हुकता,

घोळ होतो खरा.

नेहमी वाटे गड्या,

जरा आरामच बरा.

विचार करण्यात वेळ,

आरामाची संपून जाई.

सुरू होई पुन्हा,

पळण्याची घाई.

आस मिलनाची

तुझ्यातली तू मला,

म्हणावी तशी भेटत नाही.

संग तुझा असूनही,

आस मिलनाची सुटत नाही.

निरोप तुझा घेताना,

हात हलवणे पटत नाही.

राडा कामाचा आवरताना,

ढीग तसा रेटत नाही.

जेवलीस का हे विचारताना,

भूक मनाची मिटत नाही.

चहा एकट्याने घेताना,

चव प्रेमाची साठत नाही.

घराकडे येताना मग,

पळ पळाला खेटत नाही.

जिना भरभर चढताना तो,

ओढ भेटीची आटत नाही.

चाहूल

तुझ्यासाठी राबताना,

मना फुटे माझ्या पान्हा.

आस अतीव लागली,

घरी रांगणार कान्हा.

मग होईल पसारा,

आवरल्या बरोबर.

घर बोलके होईल,

रडणाऱ्या सुरावर.

खिदळणे, चेकाळणे,

खूप होईल दांगोडा.

सुचण्या ना अवकाश,

घरभर होई राडा.

मग दमून पेंगाळे,

निज येई डोळ्यांवर.

थोपटून खांद्यावर,

घाली मायेची पाखर.

जीवनगाणे

म्हणा कोणतेही गाणे,

होई जीवन तराणे.

सूर आनंदे लागता,

कैसे शाब्दिक बहाणे.

व्यक्त व्हावे स्वतःसाठी,

सर्वांसाठी, जगासाठी.

अडखळणे कशाला,

कोणती ही आडकाठी.

देणे निसर्गाचे थोर,

मन मोकळे होतसे.

शब्दागणिक भावना,

पाझरून वाहातसे.

कोंडमारा कशाला हा,

बंदीवास कशासाठी.

क्षण मुक्त उपभोगा,

गाणे जीवनाचे ओठी.