शनिवार, २८ मार्च, २०२०

फावला वेळ

रिकामटेकडे बसल्या बसल्या,
काय काम कराल?
आडवे होऊन लोळाल की,
छंदांकडे वळाल?

रिमोट टीव्हीचा दाबत,
चॅनेल्स नुसते चाळाल.
की अडगळीतील पुस्तके,
पुन्हा एकदा चाळाल?

फोनवर गप्पा मारून,
वेळ वाया घालाल.
की निवांत एकटे बसून,
हितगुज स्वतःशी कराल?

बसून बसून उबग आला,
अशी तक्रार कराल.
की चालून आली संधी,
तिचे सोने तुम्ही कराल?

शुक्रवार, २७ मार्च, २०२०

उपरती

रोगराईचा फेरा,
काही वर्षांनी येतो.
मानवाची गुर्मी,
सहज जिरवून जातो.

विज्ञानाच्या बाता,
विरून जातात हवेत.
अख्खी मानवजात विषाणू,
घेता हळूच कवेत.

राहणीमानाचा दर्जा,
घसरत चाललाय खरा.
जीवावर बेतता म्हणे,
व्याप आवरा जरा.

स्वनिर्मित फास,
आवळतोय गळ्याभोवती.
मुळावरती उठले जिणे,
कधी होणार उपरती?

गुरुवार, २६ मार्च, २०२०

आयुष्याचा झरा

फाडावेत कोष टराटरा,
आयुष्य अवगुंठीत करणारे.
संपवावेत प्रवास भराभरा,
आयुष्य कंटाळवाणे करणारे.

भेदावे लक्ष पटकन,
ताण मनाचा वाढवणारे.
झटकावे विचार झटकन,
वृत्ती संकुचित करणारे.

निर्णय घ्यावेत पटापटा,
दिशा आयुष्याची ठरवणारे.
हितगुज सांगावे चटाचटा,
मनाला आतून पोखरणारे.

वाढवावी आयुष्यात सळसळ,
होऊन चैतन्याचे वारे.
वाहावे आयुष्य खळखळ,
प्रसन्न जगाला करणारे.

बुधवार, २५ मार्च, २०२०

संवाद-कालवा

निवांत भेटलाय वेळ,
तर कुटुंबासोबत घालवा.
बंध सोडा मनाचे,
होऊ द्या संवाद-कालवा.

चिल्लेपिल्ले बसतील,
बैठे खेळ खेळत.
गप्पागोष्टी करतील,
शब्दास शब्द घोळत.

प्रेमी युगुल बसतील,
गुज मनीचे सांगत.
ओढ उचंबळत राहील,
बेत मिलनाचे आखत.

जेष्टनागरिक बसतील,
गालातल्या गालात हसत.
अहो सांगतील किस्से,
अगं तांदूळ निसत.

मंगळवार, २४ मार्च, २०२०

कोरोना

अवघडून बसलाय,
प्रत्येकजण घरात.
कोरोनाच्या धाकाने,
धडकी भरे उरात.

किड्यामुंग्यांसारखी,
माणसे मरती अनेक.
वैद्यकशास्त्र विचारग्रस्त,
उपचार चालू अनेक.

चिडीचूप सगळीकडे,
अस्फुट अशी वेदना.
कुणी केल्या चुका सांगा,
कुणी केला गुन्हा?

धडधड ऐकून आपली,
खुश होऊन हसणे.
इलाज नसता काही,
का खट्टू होऊन बसणे?

सोमवार, २३ मार्च, २०२०

थरथरणारी ओंजळ

भूतकाळात डोकावता,
जिणे साधे स्मरते.
तंत्रज्ञानाच्या महापुरात,
धावपळीला भरते.

टिकटिकणाऱ्या वेळेसंगे,
जिणे सारे सरते.
कालबाह्य होण्याला,
मन खरे घाबरते.

स्वैर पक्षी नभी पाहुनी,
मना येई भरते.
चौकटीतल्या आयुष्याचे,
कौतुक कसले बरं ते?

ओंजळभर आयुष्याला,
ओंजळच पुरते.
विलासाला बळी पडोनी,
ओंजळ ही थरथरते.

रविवार, २२ मार्च, २०२०

नव्याने दिसणे तुझे

डोळ्यात वसे माझ्या,
प्रतिबिंब तुझे.
पापणी मी मिटता,
रूप दिसे तुझे.

नश्वर श्वासात माझ्या,
प्राण फुंकले तुझे.
श्वास आत घेता,
धडधडणे ग तुझे.

सो सो वारा कानात,
सूर ऐकतो तुझे.
चाहूल तुझी लागता,
गाणे होई तुझे.

माझ्या प्रत्येक पावलात,
ठसे उमटती तुझे.
मागे वळून पाहता,
नव्याने दिसणे तुझे.

गुंफण तूझी माझी

तुझ्या माझ्या भाकरीतला, चंद्र रोजचाच आहे. निवांत वेळ काढून, कधी नभातील चंद्र बघू. तुझ्या माझ्या कमाईला, खर्च रोजचाच आहे. थोडी ढील देऊन, कधी ...