तऱ्हेवाईकपणाचे,
कोडे तुझे मोठे.
चुका करुनि भाव खाशी,
मोठेपण खोटे.
अडेलतट्टू भूमिकेतून,
ताण वाढवीत जाशी.
सहजच येशी जमिनीवर,
पडता तू तोंडघशी.
माज कशाचा तुज एवढा,
प्रश्न सदा मज पडे.
आक्रस्ताळे वागूनी शेवटी,
व्हायचेच ते घडे.
तोटा होई तुजला मोठा,
माती तव मानाची.
चुकांतूनी तू काय शिकशी,
इच्छा ना तुज त्याची.
