येड्यांची जत्रा

येड्यांच्या जत्रेचे,

सोंग असे भारी.

सारखीच तऱ्हा,

घरी आणि दारी.

सरळ भाषेचा वापर,

इथे गौण ठरतो.

कडक शब्दांचा मार,

ताण कमी करतो.

किती सांगा, कसे सांगा,

फरक पडे शून्य.

एरंडाच्या गुऱ्हाळाणे,

येते औदासिन्य.

अकलेचा अभाव येथे,

तर्कशास्त्र फिके.

तेच तेच सांगून,

आयुष्य ओकेबोके.

सौख्याचा संसार

संसाराची गाठ,

रेशमीच असते नेहमी.

कसे हाताळता तुम्ही,

त्यावर ठरते हमी.

आहे तसे मान्य,

करून चालले पाहिजे.

गुणांसोबत दोष,

प्रेमाने जपले पाहिजे.

प्रत्येक क्षणी कसोटी,

लागते येथे तुमची.

बर्फ डोकी, मुखी साखर,

ठेवावी कायमची.

हातात हात गुंफून,

नांदावे प्रेमाने.

क्षण वाटून घ्यावे,

संसारी सौख्याने.

खर्डेघाशी

खर्डेघाशी करून,

जीव आंबून जातो.

त्याच त्याच जगण्याचा,

खूप कंटाळा येतो.

काम बदलून बदलून,

किती बदलत जाणार.

कधीतरी त्याला,

तोच तोचपणा येणार.

दिवस उडून जातील,

वर्षे संपून जातील.

चक्रामध्ये फिरता फिरता,

क्षण विरून जातील.

सगळी कामे संपतील,

पण एक काम राहील.

जगण्याच्या या पसाऱ्यात,

जगायचेच राहील.

आयुष्याचे लोणी

तोंड घालणारी माणसे,

वा तोंड घालणारे मांजर.

हेकेखोर स्वभावाला,

कोण घालणार आवर.

आयुष्याचे शिंकाळे,

लोंबतच राहाते.

बोक्यांचे लक्ष त्याच्या,

लोण्यावर राहाते.

संधी मिळताच झडप,

तुटून पडतात बोकी.

उलथेपालथे आयुष्य,

येतात नऊ नाकी.

झडपेपासून सावरण्यातच,

खर्ची आयुष्य होते.

आयुष्याच्या लोण्याचे,

स्वाद घेणे राहाते.

गाडलेली भुते

आळशी एक विचार,

जांभई देत उठला.

नको त्या गोष्टीचा,

किस पाडत बसला

भंडावून सोडले,

शांत निरव मन.

जणू हिरव्या रानी,

तुडवत गेला तण.

हलकल्लोळ कसला,

अचानक मजला.

अचंबित वातावरण,

गोंधळ कसला?

गाडलेली भुते,

जमिनीतच बरी.

उकरून काढता त्यांना,

त्रेधा उडते खरी.

सैर आठवणींची

किती निरव शांतता,

किती स्थिर वेळ.

एका जागी नीट बसता,

विचारांचा मेळ.

शांत बसून आठवावे,

आनंदाचे क्षण.

खट्टू नाही होणार,

आळसावलेले मन.

अलगद उलगडावे,

पदर आठवांचे.

पुन्हा चकाकतील,

रंग भावनांचे.

आभासी का होईना,

मौज येईल मोठी.

आठवणींच्या राज्यात,

सैर होईल छोटी.

अडलेले क्षण

थकलेल्या तुझ्या जीवाचे,

हाल बघवत नाही.

ओझे जीवाला जीवाचे,

त्रास संपत नाही.

त्रासलेल्या तुझ्या मनाचे,

रुंदन आवरत नाही.

चिंता जीवाला जीवाची,

लागणे थांबत नाही.

सुजलेल्या तुझ्या पायांचे,

दुखणे थांबत नाही.

करुणा जीवाला जीवाची,

वाटणे राहावत नाही.

अडलेल्या तुझ्या क्षणांचे,

अडखळणे लपत नाही.

विचार जीवाला जीवाचे,

सुचणे संपत नाही.