शनिवार, ३० नोव्हेंबर, २०१९

लाडिक लेखणी

हाती घेता खतावणी,
आज रुसली लेखणी.
गाल फुगवून बसे,
म्हणे मज कोण पुसे 

मनी सुचता तुजला,
शाई भिडे कागदाला.
आटता मनी विचार,
माझा पडतो विसर.

गाऱ्हाणे ऐकून तिचे,
स्मित उमटे गमतीचे.
गोंजारता तिज बोटांनी,
हसू लागली लेखणी.

म्हणे स्वच्छंदे बागडू दे,
पानावर मज नाचू दे.
होता मम पदन्यास,
पूर्ण होई काव्य ध्यास.

शुक्रवार, २९ नोव्हेंबर, २०१९

कळीची कळ

कळी उदरी रुजता,
जग विषण्ण होतसे.
जग पाहण्या आधीच,
मूळ खुडले जातसे.

कळी वयात येताना,
उमलते, बागडते.
वखवखले हे जग,
चुरगळून टाकते.

कळी बांधते आनंदे,
गाठ रेशमी संसारी.
लोभ पैशाचा सुटता,
कळी जळते सासरी.

वार्धक्य पाठी लागता,
कळी आसरा मागते.
पोटच्या ह्या लेकरांनी,
कशी लाथाडली जाते.

गुरुवार, २८ नोव्हेंबर, २०१९

वृक्षवल्ली

अचंबित होते व्हाया,
अशी वृक्षाची किमया.
ऊन पाऊस झेलतो,
सावली मायेची देतो.

घाण वायू हा प्राशतो,
प्राणवायू सर्वा देतो.
पक्षी आसरा हा घेती,
खोपा बांधून रहाती.

फुले फळे लगडती,
जीवा आनंद ही देती.
प्राणी पक्षी बागडती,
जगा आनंद ही देती.

बुद्धिमान जगी जीव,
परि मनामध्ये हाव.
घाव कुऱ्हाडीचे पायी,
जीव निष्पापाचा घेई.

बुधवार, २७ नोव्हेंबर, २०१९

झोपेचा चक्का जाम

काल रात्री गड्या मला,
स्वप्न पडले भारी.
रस्ता होता मोकळा अन्,
वेगात होती स्वारी.

हॉर्न वाजवून पिडणारे,
पापी आत्मे नव्हते.
रस्ता अडवून चालणारे,
महाभाग ही नव्हते.

मौज ती येई दौडाया मग,
माझी प्रिय दुचाकी.
आनंदाला भरते येई,
कसली चिडचिड बाकी.

कंठशोष तो घड्याळ करता,
जाग येई उठवाया.
गर्दीत आता झोकून द्याया,
त्वरा करा, आवरया.

मंगळवार, २६ नोव्हेंबर, २०१९

भक्तीचा गाभारा

प्रश्न पडे प्रत्येकाला,
मानावे का देवाजीला?
कोडे सुटते हे त्याला,
जो हात घाली गाभ्याला.

कुणी देव शोधे दगडात,
कुणी शोधे त्यास कामात.
कुणी अडके ह्या प्रश्नात,
का अडकावे देवात.

हे कोडे तेथेची सुटते,
श्रद्धा ज्या मनात वसते.
जर अवडंबर माजते,
श्रद्धा ती डोळस नसते.

श्रद्धा खरी असल्यास,
भक्तीची ओढ ही खास.
मग असे सदा उल्हास,
देवाचे दर्शन खास.

सोमवार, २५ नोव्हेंबर, २०१९

संसारधर्म

संसाराची गम्मत कळण्या,
खावा लग्नाचा लाडू.
भले भले गार पडतात,
असेल कुणीही भिडू.

लोळत पडणारे कुंभकर्ण,
पिशवी घेऊन धावतात.
दळण, किराणा, भाजीपाला,
यादी लिहू लागतात.

वाद कोण जिंकते याला,
अर्थ नसतो कधी.
शेवट गोड करते कोण,
याची थोरवी आधी.

संसार नेटका करता करता,
माणूस घडत जाई.
जीवनसंध्या ही आनंदे,
मृत्यू कवेत घेई.

रविवार, २४ नोव्हेंबर, २०१९

लपंडाव तणावाशी

तणाव मनात शिरण्यापूर्वी,
धरून बसलो दबा.
म्हटले बेट्या आज तुझा,
नक्की घेतो ताबा.

नेहमी मला गाठतोस कसा,
बेसावध त्या क्षणी.
अलगद अडकून जातो मी,
नसता ध्यानीमनी.

मग होतो मनस्ताप,
संताप गड्या भारी.
मला फसवून खुश होते,
पठ्ठ्या तुझी स्वारी.

तुझी वाट बघता बघता,
चिडचिड माझी वाढली.
मनात अलगद शिरून तू,
खिंड सहज जिंकली.

गुंफण तूझी माझी

तुझ्या माझ्या भाकरीतला, चंद्र रोजचाच आहे. निवांत वेळ काढून, कधी नभातील चंद्र बघू. तुझ्या माझ्या कमाईला, खर्च रोजचाच आहे. थोडी ढील देऊन, कधी ...