पेच

अंतिम सत्य हेच आहे,

तुझ्या माझ्यात पेच आहे.

शब्दशब्दांची ठेच आहे,

नवे नव्हे, हे तेच आहे.

काजळी मनावर दाट आहे,

आता चुकलेली वाट आहे.

प्रश्नांची मोठी लाट आहे,

का घातलेला घाट आहे?

विसंवादा फुटले तोंड आहे,

मौनास काटेरी बोंड आहे.

स्वखुशी गळ्यामध्ये धोंड आहे,

उधळले नशिबाचे खोंड आहे.

वादाला मौनाचा मंत्र आहे,

नाते टिकविण्याचे तंत्र आहे.

बेबंद मोठे षडयंत्र आहे,

दक्ष राहा हा मनमंत्र आहे.

लढा कोरोनाशी

जळी, स्थळी पाषाणी,

कोरोनाची भीती.

हात लावू तिथे,

संसर्गाची भीती.

प्रत्येकाच्या मुखी,

कोरोनाची चर्चा.

घरामध्ये राहणे,

हाच उपाय घरचा.

तब्येतीची काळजी,

घ्यायला हवी आता.

मृत्यू आलाय दारी,

नको मोठ्या बाता.

एकजूट सर्वांची,

आता कसर नको.

दक्ष राहावे सर्वांनी,

गाफीलपणा नको.

अर्थमंदीची नांदी

रोगराईच्या पाठोपाठ,

आर्थिक संकट येणार.

जीव वाचवल्यानंतर,

प्रश्न आयुष्याचा होणार.

बोजा साऱ्या कर्जांचा,

अवजड होऊन जाणार.

काजू बदाम खाणारा,

आता शेंगदाणे खाणार.

नव्याने कंबर कसून,

तजवीज करावी लागणार.

तोट्याचे कारण देऊन,

नोकऱ्या खूप जाणार.

विकासाचे अश्व आता,

मुटकळून बसणार.

हतबल होऊन परिस्थितीशी,

सगळे स्वतःशी हसणार.

फावला वेळ

रिकामटेकडे बसल्या बसल्या,

काय काम कराल?

आडवे होऊन लोळाल की,

छंदांकडे वळाल?

रिमोट टीव्हीचा दाबत,

चॅनेल्स नुसते चाळाल.

की अडगळीतील पुस्तके,

पुन्हा एकदा चाळाल?

फोनवर गप्पा मारून,

वेळ वाया घालाल.

की निवांत एकटे बसून,

हितगुज स्वतःशी कराल?

बसून बसून उबग आला,

अशी तक्रार कराल.

की चालून आली संधी,

तिचे सोने तुम्ही कराल?

उपरती

रोगराईचा फेरा,

काही वर्षांनी येतो.

मानवाची गुर्मी,

सहज जिरवून जातो.

विज्ञानाच्या बाता,

विरून जातात हवेत.

अख्खी मानवजात विषाणू,

घेता हळूच कवेत.

राहणीमानाचा दर्जा,

घसरत चाललाय खरा.

जीवावर बेतता म्हणे,

व्याप आवरा जरा.

स्वनिर्मित फास,

आवळतोय गळ्याभोवती.

मुळावरती उठले जिणे,

कधी होणार उपरती?

आयुष्याचा झरा

फाडावेत कोष टराटरा,

आयुष्य अवगुंठीत करणारे.

संपवावेत प्रवास भराभरा,

आयुष्य कंटाळवाणे करणारे.

भेदावे लक्ष पटकन,

ताण मनाचा वाढवणारे.

झटकावे विचार झटकन,

वृत्ती संकुचित करणारे.

निर्णय घ्यावेत पटापटा,

दिशा आयुष्याची ठरवणारे.

हितगुज सांगावे चटाचटा,

मनाला आतून पोखरणारे.

वाढवावी आयुष्यात सळसळ,

होऊन चैतन्याचे वारे.

वाहावे आयुष्य खळखळ,

प्रसन्न जगाला करणारे.

संवाद-कालवा

निवांत भेटलाय वेळ,

तर कुटुंबासोबत घालवा.

बंध सोडा मनाचे,

होऊ द्या संवाद-कालवा.

चिल्लेपिल्ले बसतील,

बैठे खेळ खेळत.

गप्पागोष्टी करतील,

शब्दास शब्द घोळत.

प्रेमी युगुल बसतील,

गुज मनीचे सांगत.

ओढ उचंबळत राहील,

बेत मिलनाचे आखत.

जेष्टनागरिक बसतील,

गालातल्या गालात हसत.

अहो सांगतील किस्से,

अगं तांदूळ निसत.