आजीचा स्वर्गवास

माझ्या आजीचे मी आज,

गुज तुम्हाला सांगतो..

दादा म्हणे, हाक मारी,

सूर कानात घुमतो..

कधी भेटशील आजे,

आता तुझ्या नातवाला..

कसा काळ आड आला,

घात कायमचा झाला..

हुंदका गुते घशात,

पाणी डोळ्याआड लपे..

आता घेणार कशी तू,

माझे गोड गोड पापे..

स्वामी असेल गं जरी,

आईविना तो भिकारी..

पुन्हा भेटेल का कधी,

गेली आजी माझी प्यारी..

कोरोनावर मात

उठे धुरळा जीवांचा,

रोगापाई असा कसा.

गोंधळून जाई जीव,

सावरतो कसाबसा.

जीवनाचे रंग गड्या,

बदलत राहणार.

जाऊ सामोरे तयाला,

उगा का घाबरणार.

बंधूभावाचा हा वसा,

वाढवत जाऊ भावा.

धीरधीराला वाढवी,

हसू ओठांवर ठेवा.

काळजीने जीव तुटे,

इथे सगळ्या भावांचा.

कैसा राहील शिल्लक,

कोरोना असा नावाचा.

अश्रूवर्षा

अवकाळी पावसात,

तुझे दूर जाणे.

प्रेमवेड्या चातकाचे,

भेसूर वाटे गाणे.

गडगडणाऱ्या ढगांमध्ये,

जोश वाटत नाही.

गरमागरम चहावरती,

साय दाटत नाही.

कोसळणाऱ्या धारांचेही,

गटार होऊन जाई.

अंधारलेल्या जगात,

एकटेपणा साठत राही.

हवेत गारवा कमी,

कुबटपणा जास्त वाटे.

पापण्यांच्या कडांवरती,

अश्रूवर्षा दाटे.

भाच्यांची आठवण

शांततेत सकाळ आज,

कल्ला नाही कुठला!

शशी समुचा मामा जरा,

चाचपडतच उठला!

नाही अस्ताव्यस्त अंथरूण,

नाही मामाचा घोष.

बोचणाऱ्या शांततेचा,

वाटे आज रोष.

डॉगीचे स्वैर धावणे,

आज हरवून बसले.

वात्सल्याचे हात माऊला,

कुठेच ना ते दिसले.

आज्जीचा गोंधळ होई,

काही हरवले आज.

पसाऱ्याचा घराला,

नाही उरला साज.

जुगलबंदी मामीसोबत,

कोण करणार आता?

रविवारची गम्मत न्यारी,

कोण मारणार बाता?

येशील का गं राधे?

अडकलोय मी कुठेतरी,

तुझ्या असण्यामध्ये.

माझे असणे मान्य करून,

येशील का गं राधे?

तडफडतोय मी कुठेतरी,

तुझ्या नसण्यामध्ये.

माझे प्राण धन्य करून,

येशील का गं राधे?

हरवतोय मी कुठेतरी,

तुझ्या आठवामध्ये.

माझे अर्घ्य दान घेऊन,

येशील का गं राधे?

संपतोय मी कुठेतरी,

तुझ्या आभासामध्ये.

माझा श्वास परत घेऊन,

येशील का गं राधे?

बाईविना घर

वेळ तुझ्या जाण्याची,

जवळ येत जाते.

का कसे माहीत नाही,

चुटपुट लागत राहते.

एकटा जीव सदाशिव,

मी तसा ही असतो.

घराचा उंबरठा,

का बरे रुसतो?

घरातली कामे होतील,

तू नसली तरी.

सहजता कशी येणार,

जीव फुंकणारी?

कण कण घराचा,

बाईभोवती फिरे.

बाईविना घरामध्ये,

चैतन्य ना उरे.

उन्हाळी सुख

उन्हाळ्याचा ताप,

वाटे मोठा जीवा.

उकाड्याचा कहर,

गरम नुसती हवा.

अंघोळ करतानाही,

घामाच्या धारा हजार.

पाणी कमी, घाम जास्त,

पुसून पुसून बेजार.

पंखा जोरात फिरे,

ऐकू कमी येई.

दिवसभराच्या वादाची,

चांगली सोय होई.

जेवून पोटभर छान,

ताणून द्यावी मस्त.

अख्ख्या उन्हाळ्याची,

एवढीच गोष्ट बेस्ट.