बाप पाठीशी नसता

बाप पाठीशी नसता,

होई आभाळ पारखे.

सदा वैशाखवणवा,

मन उदास सारखे.

अशा जगण्याची धग,

होरपळून टाकते.

कोण स्नेही जवळचा,

जग सापत्न वागते.

हेवेदावे रुपी भाले,

रक्तबंबाळ करती.

नाते झिडकारण्याला,

शर्थ प्राणाची लावती.

पुरे पुण्याई बापाची,

शेवटच्या क्षणालाही.

जगी नसला तरीही,

बाप सदा मनी राही.

लेक माझा दोस्त

चल गड्या,सवंगड्या

आता दोस्ती ही करू.

बाप लेकाच्या पल्याड,

नवे जग हे साकारू.

आळीमिळी गुपचिळी,

खोड आईची काढता.

देऊ टाळी जोरदार,

जरा गमजा करता.

कधी गुपित सांगूया,

एकमेकांना विशेष.

गळाभेटीने वाटूया,

आसू डोळ्यातले खास.

कधी हातावर झुला,

कधी पाठीवर खेळ.

नाते जुने, नवे जिणे,

जुळे आनंदाचा मेळ.

बाळ झोपला

बाळ झोपला,

गाढ झोळीत.

मऊ उबेत,

चर्या हसे.

हात हाताशी,

गुंफे हळूच.

मोठा आळस,

छान दिसे.

मोडतो अंग,

मनापासूनी.

लाळ हाताने,

जरा पुसे.

स्वप्न बघे का,

देवाजीचे हा?

प्रश्न माझिया,

मनी वसे.

बापाविण सण

अवसान दिवाळीचे,

वाटे उसणे पासणे.

जाई काळजा चिरत,

जगी बापाचे नसणे.

लाडू तोंडा लागे कडू,

चकली वाटे बेचव.

नसे बाप फराळाला,

येई क्षणाला आठव.

वाटे ज्योत पणतीची,

तेजहीन व सुतकी.

ओढ वाटे बापासाठी,

तडफड ही चातकी.

कसे करावे सोहळे,

काय मजा सणातली.

बापाविण पोरका मी,

रुखरुख मनातली.

बाळ घरात येणार

होई आकाश ठेंगणे,

मनमोर नाचणार.

माझा कलेजा तुकडा,

बाळ घरात येणार.

किती आस लागलेली,

किती वाट बघणार.

माझ्या मनाचा फुलोरा,

बाळ घरात येणार.

माझी पापणी थकली,

किती पाणी थांबणार.

आसवे ही आनंदली,

बाळ घरात येणार.

कधी होईल मी घोडा,

कधी हात धरणार.

बागडण्या आता पिल्लू,

बाळ घरात येणार.

नोकरदाराची व्यथा

नोकरदाराची व्यथा,

कोण घेई समजून.

दसरा दिवाळ सणाला,

घेई दमदार ऋण.

कुणा पाहिजे दागिना,

कुणा हवी नवी साडी,

लेकीला ध्यास ब्रँडचा,

लेका हवी नवी गाडी.

माय आडूनच म्हणे,

करूया रंगरंगोटी.

बाप फाटक्या सोफ्याची,

हळूच काढतो खोडी.

डोके खाजवत मोजी,

पैसा जुजबी खात्यात.

कडू तोंड गोड करी,

लाडू साजूक तुपात.

सयेतली माय

सये तुझ्यातली माय,

माझ्या जीवाला भावते.

लटकेच रुसणारी,

बालराजाशी हासते.

टचकन येई पाणी,

प्रिये तुझ्या डोळी कधी.

त्याच नयनी गं सखे,

पुत्रप्रेम चकाकते.

कष्टावून जाई जीव,

रगाड्यात कधी तुझा.

लेकराशी खेळण्यात,

माय प्रसन्न पावते.

कधी तुझ्यातली माय,

झाली आभाळाएवढी.

कणमात्र मी तसाच,

मन कौतुके नाचते.